این از آهنگهای نسبتاً آرام استاد است، به سبک غزلخوانی کلاسیک خود او. شعر از بیدل است. سه بیت از غزل اصلی خوانده شده است و چند بیت به عنوان شاهد. متأسفانه آهنگ ناقص است و کیفیت صدای آن هم بالا نیست. فکر میکنم آن را از رادیو ضبط کردهام. اگر کسی نسخۀ کامل یا باکیفیت آن را داشته باشد، ممنون میشوم که در اختیارم بگذارد.
اگر ساقی ز موج باده بندد رشته بر سازم
رساند قلقل مینا به رنگ رفته آوازم
کر شدم، تا چند شور حق و باطل بشنوم؟
بشکند این سازها، تا چیزی از دل بشنوم (بیدل)
مطربی در بزم مستان گر نباشد، گو مباش
نینواز مجلس مَی، گردن مینا خوش است(۱) (بیدل)
عروج خاکساران، آنقدر کوشش نمیخواهد
چو گرد از جنبش پایی توان کردن سرافرازم
قدحپیمایی الفت، ندارد رنج مخموری
ز بس گردیدهام گرد سر او، نشئۀ نازم
تمام عمر به دور سر تو میگردم
اگر به من بگذارند اختیار مرا (عاشق اصفهانی)(۲)
در بیابان طلب، هرکه دچارم گردید
به تمنّای تو گرد سر او گردیدم (بیدل)
(ناتمام)
۱. متن دیوان بیدل: نینواز مجلس می، گردن مینا بس است
۲. در مورد نام شاعر این بیت یقین ندارم. این «عاشق اصفهانی» را سالها پیش در حاشیۀ این بیت نوشتهام، ولی به خاطرم نیست بر اساس چه منبعی بوده است و آیا قطعی است یا نه.