شعر اثر قاری عبدالله شاعر متأخر افغانستان است. آنچنان که در کتاب «سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان» عبدالوهاب مددی آمده است، او این شعر را در وصف استاد قاسم سروده است.[۱]
امشب به لحن تازه چو مطرب[۲] صدا کشید
دام پری‌شکار به روی هوا کشید[۳]
آهنگ را به رنگ تو تصویر کس نبست[۴]
نازم به حنجر تو که شکل صدا کشید
یک پرده از گل است صدایش لطیف‌تر
بنگر که کار مطرب ما تا کجا کشید[۵]
ای مطرب از برای خدا این چه نغمه است
آهنگ دلکشت دل ما را ز جا کشید
مرغ از پریدن، آب ز رفتن فتاده است
تا از گلوی تازه و تر این صدا کشید
[۱] مددی، عبدالوهاب، سرگذشت موسیقی معاصر افغانستان، چاپ دوم، تهران: عرفان، ۱۳۹۰، صفحۀ ۴۳.
[۲] در متن کتاب: قاسم.
[۳] در متن کتاب: صوتی عجب ز حنجرۀ جانفزا کشید.
[۴] در متن کتاب: آهنگ را به رنگ تو صورت نبست کس.
