این آهنگ حالت ترانه و تصنیف دارد. بندی از یک مخمس خوانده می‌شود و سپس عبارت «بیا بیا محبوب من» به صورت ترجیع‌وار تکرار می‌شود. استاد سرآهنگ در این سبک آوازخوانی فقط چند آهنگ دارد. متأسفانه شاعر و متن دقیق این مخمس نیافتم.

عرق‌افشان که تو ای شوخ‌پسر می‌آیی

دست چون بهلۀ ترکان به کمر می‌آیی

جامه‌ای سبز چو شمشاد به بر می‌آیی

چهره‌افروخته چون گل به نظر می‌آیی

از شکار دل گرم که دگر می‌آیی؟

بیا بیا بیا، محبوب من، بیا بیا بیا محبوب من

جان پاک از تن ابرار‌ نیاید بیرون(۱)

از صدف گوهر شهوار نیاید بیرون

حرف مهر از لب دلدار نیاید بیرون

بوی گل از در گلزار نیاید بیرون

به صفایی که تو از خانه به‌در می‌آیی

بیا بیا بیا، محبوب من، بیا بیا بیا محبوب من

جَیب ما پاره چو گل پیش تو هرچند شود

نیست ممکن به دلت ریشۀ ما بند شود

چه توان کرد که خاطر ز تو خرسند شود؟

به چه تدبیر کسی از تو رجامند شود؟

از شکار دل گرم که دگر می‌آیی؟(۲)

بیا بیا بیا محبوب من، بیا بیا بیا محبوب من

(ناتمام)

۱. استاد «اِبرار» خوانده است، ولی درست آن «اَبرار» است، یعنی وارستگان.

۲. در اینجا مصراع آخر بند اول تکرار شده است و به نظر می‌رسد که اشتباه باشد.