شعر این آهنگ به احتمال قوی از غلام‌احمد نوید (۱۲۸۰ – ۱۳۶۳) شاعر معاصر افغانستان است. استاد سرآهنگ آهنگ دیگری با مطلع «تجلی کرد حسنت دوش در خلوتگه هوشم» نیز از نوید خوانده است.

 

من‌ِ گم‌کرده‌بضاعت‌، به چه نازم بیدل‌؟

دلکی بود از این پیش‌، در آن گیسو ماند

دل را به ناز از کفم آن لاله‌رو گرفت‌

آری گرفت‌، لیک به وجهی نکو گرفت‌

دل من برده‌ای به این یاری‌،

از برای خدا نگاهش دار

می نشئه وام از نگه مست او گرفت‌

گل هم ز عارضش به چمن رنگ‌وبو گرفت‌

می‌خواستم به یار کنم درد دل بیان‌

فریاد، گریه آمد و راه گلو گرفت‌

سخنها دارم از درد تو در دل‌

و لیکن در حضورت بی‌زبانم (سعدی‌)

آمد به دیر، محتسب امروز بی‌خبر

دستش شکسته باد، ز دستم سبو گرفت

آخر نوید این دل محنت‌پرست من‌

الفت به داغ سینه و با درد خو گرفت‌