«آستا برو» (آهسته برو) یک آهنگ محلی عروسی است و به شکل یک سنت رایج، هنگام ورود عروس و داماد به مجلس خوانده می‌شود. آهنگ یک ترجیع ثابت دارد که عبارت «آستا برو، ماه من آستا برو» است و تعدادی رباعی که بسته به میل و ذوق آوازخوان انتخاب می‌شود. آوازخوان‌های بسیاری این آهنگ را خوانده‌اند، ولی به نظر می‌رسد که معروف‌ترین و بهترین «آستا برو» از آنِ محمدرحیم ساربان باشد.
من فقط یک نسخه از «آستا برو» استاد سرآهنگ دارم که متأسفانه کیفیت صدای آن هم خوب نیست. شاعران رباعی‌ها برایم ناشناس است.
ترجیع:
آستا برو، ماه من! آستا برو
رباعی‌ها:
آهسته برو، ماه من، آهسته برو
ای ماه من، همراه من آهسته برو
ای خرمن گل، به ناز و تمکین بخرام
یعنی که به دلخواه من آهسته برو
امشب ز خوشی مرغ هوا می‌رقصد
دیوار جدا و در جدا می‌رقصد
آهسته برو، تا نکنی پامالش
دل در قدم تو جابه‌جا می‌رقصد
آهسته برو که امشب آهسته خوش است
تا خسته نگردی ای دهن‌پسته، خوش است
آهسته بنه پا به سر دیدۀ من
پا نهادن[۱] به دیده، دانسته خوش است
آهسته برو یک امشب، ای سرو روان
شاید نبود صبح از این بزم نشان
گویند که بی‌شام نباشد سحری
داد و دهش چرخ، چنین است و چنان
[۱] با «پا نهادن» مصراع مشکل وزن دارد. شاید در اصل «پا بنهادن» بوده است.
