شعر از بیدل است. آهنگ محزونی است با یک ملودی زیبا و اجرای نیرومند. ولی متأسفانه ناقص است و کیفیت صدای آن هم مطلوب نیست.

بی‌دست‌وپا به خاک ادب نقش بسته‌ایم‌

در سایۀ تأمل یادش نشسته‌ایم‌

فریاد ما به گوش ترحّم شنیدنی است‌

پُر بینوا چو نغمۀ تار گسسته‌ایم‌

ای کاش سعی بیخودی‌ای داد ما دهد

بالی که داشت رنگ به حیرت شکسته‌ایم‌

گوشی که بر فسانۀ ما وارسد کجاست‌؟

حرمان‌نصیب نالۀ دل‌های خسته‌ایم‌

(ناقص)