این آهنگ به سبک قوالی خوانده شده است، همراه با یک گروه همخوان. تا جایی که من خبر دارم استاد سرآهنگ دو آهنگ به این شکل اجرا کرده است که یکی همین است و دیگری «از نالۀ دل ما تا کی رمیده رفتن».
شعر اصلی از بیدل است و بیت‌های شاهد نیز بیشتر از بیدل و بعضی از شاعران دیگر. هم شعر عالی است، هم اجرا و هم موسیقی. این یکی از آهنگ‌های درخشان استاد سرآهنگ است.
ترک آرزو کردم، رنج هستی آسان شد
سوخت پرفشانیها کاین قفس گلستان شد
سربرهنه نیستم، دارم کلاهی چارترک
ترکِ دنیا، ترکِ دنیا، ترکِ مولا، ترکِ ترک
دو روزه فرصتِ وهمی که زندگی نام است
گر از هوس گذری، بی‌ملال می‌گذرد
عالم از جنون من کرد کسب همواری
سیل گریه سر دادم، کوه دشت و دامان شد
تنم ز بند لباس تعلّق آزاد است
برهنگی به برم خلعت خداداد است
حدیث زهد رها کن، قلندری آموز
چه جای دانۀ تسبیح و دام اوراد است؟ (بیدل)
بر صفای دل، زاهد! این قدر چه می‌نازی؟
هر چه آینه گردید، باب خودفروشان شد
اندیشه سرنگون شد، سعی خرد جنون شد
دل هم تپید و خون شد، تا فهم راز کردم (بیدل)
اندیشۀ خودبینی از وضع ادب دور است
آیینه نمی‌باشد جایی که حیا باشد (بیدل)
عشق شکوه‌آلود است تا چه دل فسرد امروز
سیل می‌رود نومید خانه‌ای که ویران شد
حرص به صد عزّ و جاه در همه صورت گداست
چون به قناعت رسی، فقر غنا می‌شود
آن‌طرف احتیاج انجمن کبریاست
چون ز طلب درگذشت، بنده خدا می‌شود (بیدل)
عاشقی می‌مرد، با معشوقه می‌گفت این سخن: ترک آرزو کردم…
شبلی، آن پیر طریقت‌ارشاد
بود روزی ز قضا در بغداد
با مریدان به سخن هم‌دستان
برد شوقش سوی بیمارستان
دید افتاده جوانی چون ماه
با تنی لاغر و رخسار چو کاه
قامتش تازه نهالی موزون
لیک خم گشته چو بید مجنون
عشق در خرمنش افکنده شرار
برده از جان و دلش صبر و قرار
ناله‌ای در جگرش همهمه‌ای
داشت با خویش عجب زمزمه‌ای
آب حسرت ز مژه می‌افشاند
هر دم این بیت مکرر می‌خواند: ترک آرزو کردم
چین ناز پرورده است گرد وحشتم بیدل
دامنی گر افشاندم، طرّه‌ای پریشان شد
قناعت ساحل امن است، افسون طمع مشنو
مبادا کشتی درویش در کام نهنگ افتد (بیدل)
داونلود آهنگ
