شعر از بیدل است. به نظر می‌رسد که بیدل این غزل را به استقبال از غزل «سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند» حافظ سروده است. از این آهنگ دو اجرا در دسترس ماست.
نسخۀ بهره
بلهوس از سبکسری حفظ سخن نمی‌کند
در قفس حباب‌ها باد وطن نمی‌کند
بهره از کسب معارف کی رسد بی‌مغز را؟
سرخوشی از نشئهٔ می قسمت پیمانه نیست (بیدل)
منع غنای دلبران نیست به جهد عاشقان
بلبل اگر به خون تپد غنچه سخن نمی‌کند
[کامل. بعد از آن بلافاصله جان خرابات (هوالغفور) شروع می‌شود.]
