دلبر هر که بی‌وفا گردد

شعر از شایق جمال است[1]. شایق جمال دو شعر با همین وزن و قافیه و ردیف دارد که یکی همین است و دیگری با مطلع « دل اگر مایل خدا گردد / کی دگر گرد ماسوا گردد»[2] که هر دو را استاد سرآهنگ در دو آهنگ مستقل خوانده است. گفتنی است که در این آهنگ نیز سه بیت «دختر رز…»، «گر بگیری…» و «اعتباری…» در واقع از آن غزل دوم است.

غلام‌حضرت شایق جمال شاعر متأخر افغانستان (۱۲۷۵ _ ۱۳۵۳ ش) اهل کابل بوده است. استاد سرآهنگ شعرهای متعددی از او را خوانده است.

دلبر هر که بی‌وفا گردد

به غم و درد مبتلا گردد

پا ز کوی وفا نمی‌گیرم

سرم از تن اگر جدا گردد

به خیال قد جوانی ساز

که به پیری تو را عصا گردد

دختر رز به جای مادر ماست

در دل محتسب چه‌ها گردد

لاله در بوستان به نرگس گفت

کور چشمی که بی‌حیا گردد

گر بگیری تو دامن دل را

به خدا حاجتت روا گردد

اعتباری به پیش یار نماند

ضامن من مگر خدا گردد

[1] دیوان شایق جمال، به تصحیح دکتر جلیل‌الرحمان سائل، پشاور: سبا کتابخانه، ۱۳۷۴، صفحهٔ ۷۸ و ۷۹. (از فایل پی‌دی‌اف این کتاب استفاده شده است.)

[2] همان، صفحهٔ ۷۹.