این غزل که یک مرثیۀ بسیار عاطفی از بیدل است، به سفارش شاعر گرانقدر، حسینانصارینژاد خوانده شد که داغدار برادر جوانش بود و غزلهای سوگوارۀ بیدل را تسکین دل دردمند خویش مییافت. از آن عزیز سپاسگزارم و برای برادر گرامیاش آرزوی بخشایش و رحمت الهی دارم.