آنگاه که دفتری از شعرهای رضوی را به نیت انتخاب چند شعر و احیاناً نگارش یادداشتی در مورد آنها بر سر دست می‌گیری، درمی‌یابی که یکنواختی فضا، عناصر خیال، مضامین و نمادهای شعرها تا چه مایه آنها را یکسان و کم‌تمایز ساخته است.
امروزه به برکت رسانه‌ها، جشنواره‌ها و محافل مذهبی، گرایش به شعر مذهبی و به ویژه شعر رضوی به شکل محسوسی افزایش یافته است، به ویژه در میان جوانان. اکنون قریب به یک دهه است که موج جدیدی از این گونه شعر آغاز شده است، شعری که زبان و حال و هوای امروز دارد و با شعر مذهبی محافل سنتی ما کمابیش متفاوت است.
بررسی بیتی از بیدل: برو در کربلا، دیگر مپرس از رمز استغنا ٫ شهید ناز او، از تیغ می‌خواهد دَم آبی
تن به صحرای عطش سوخته، سر بر نیزه / بر نمی‌گردیم زین دشت، مگر بر نیزه…
بررسی بیتی از بیدل: جهان خون‌ریز بنیاد است، هشدار ٫ سر سال از محرّم آفریدند
مثنوی «تاوان این خون تا قیامت ماند بر ما» از شاخص‌ترین آثار علی معلم دامغانی و در عین حال از آثار ماندگار عاشورایی در عصر حاضر است، هم به واسطۀ محتوای جهت‌بخش و هم به اعتبار آرایه‌های صوری آن. در این یادداشت، می‌کوشیم که به اجمال از ویژگیهای صوری و محتوایی آن سخن گوییم. شعر با این بیتها شروع می‌شود.
نگاهی به کتاب «گنجشک و جبرئیل» شادروان سید حسن حسینی
